Mimoza Şiiri - Kubilay Enginol

Adalar beyaz kaftanı atmış sırtından,
Sarılar fışkırıyor mimozanın dallarından.
Asalet kokar mimozalar doğrusu,
Tüm Ada’yı kaplar o müthiş kokusu.
Adam, bir dal kopardı, kokladı,
Kokusu elinden tuttu, hülyalara yolladı.
Kocaman konağın kare taşlı avlusu,
Yıkıyor taşları şimdi beyin yavuklusu.
Alnına dökülmüş perçem saçlarından,
Güzelliği aksediyor temiz taşlarından.
Mimozalar eğilmiş secde edercesine,
Çok güzelsin, çok güzelsin dercesine.
Uzaklardan gelen vapurun düdüğü,
Buluşmaları, ayrılmaları ne ilktir,ne de son gördüğü.
Çalınca kapının çıngırağı
Ayrı bir mutluluk sarar konağı.
Akşam yemeği yenir mimozaların şahitliğinde
Türküler, şarkılar söylenir ud eşliğinde.
Vapurun düdüğü uyandırdı hülyadan,
Kucağında, koca demet mimoza ayrıldı Ada’dan.

Bu Şiir Heybeliadalı Yazarımız Nejat Gülen'e ithaf edilmiştir