Mimoza-2(KENTİ GEÇERKEN)

Yine yontuyorum kalabalıkları,
Aşina caddeler,görüntüler,akisler,
Boşluğu yarıp kulağıma erişen sesler,
Kızıl bir akşam korkusuna doğan inşirah,
Hani şu çarmıha gerilmiş ten,
Hani şu Haydarpaşa'dan kalkan tren,
Bir çiçek boynunu büküp duracak,
Dehlizlerin gırtlağına doluşuyor sisler,
Aşina caddeler,görüntüler,akisler...

Bu mevsimlere güven olmaz,
Karabulutlar yaklaşıyor ağır ağır,
Şimdi Mimoza bir tepede durup sen,
İstediğin kadar bağır,
Durun insanlar durun,
Anlayın insanlar anlayın,
Bütün bu karmaşa,bu kangren çark,
Bu anlamsız uğultu içinde beni anlayın,
Oysa mevsim hazan,
İnsanlar silme sağır,
Karabulutlar yaklaşıyor ağır ağır.

Mimoza Yusufu'da hatırla,
Kenan'dan,kuyudan ve zindandan doğan güneş,
Kilitleri çözmezsen parmaklıkları aşamam,
Elini uzatmazsan kuyudan çıkamam,
Yusuf gibi çöl imtihanlarından,
Nil olup taşamam,
Ferman sende diyorum,
Boynunu büküp duruyorsun bir köşede,
Köşe ki kalbimin köşesi,
Köşe ki kaf dağı,
Belki onun da ötesi,
Birgün yıkacak yenidünyanın putlarını,
Dirilişimizden yayılan o yeşil ateş,
Anadoludan,kuyudan ve zindandan doğan güneş...

Farkındayım ürküyorsun gecelerden,
Sana yazdığım küstah hecelerden,
Sen ve ben değil oysa şarkı,
Devşirme tarlalarını sulayan arkı,
Anlatmak çağın çocuklarına,
Ebede kurduğumuz uçurtmayı,
İliştirivermek us yamaçlarına,
Sen ve ben yitirmişliğin mecaz öyküsü,
Maksata ve maksuda sadık Kıtmir,
Olabilsek yeter,
Olabilsek biter firak,
Kurtuluruz visalin üstünü bürümüş gecelerden,
Sana yazdığım küstah hecelerden...

Sensiz geçen zamanlarda Hızır,
Kente bakıp bakıp çok değişmiş dedi,
Hiçbir yemi yemiyor artık balıklar,
Sarhoşlar haddinden fazla ayıklar,
Tövbe kapısını kırayazacak günahkar yumruklar,
Üç asrı aşınca uyandı yedi uyurlar,
Gözleri ışığa alışınca herbiri,
Yesrib'in kapısında Medine'yle türedi,
Kente bakıp bakıp çok değişmiş dedi.
K@PT@N_I DERY@