Mimar Sinan Şiiri - Mehmet Şengül

Bin dört yüz doksan yılı doğmuştu Ağırnas’ta
Kim derdi ki “bu çocuk olacak büyük usta”?

Bin beş yüz on iki de İstanbul’a gelmişti
Yavuz Selim devrinde neccârlık öğrenmişti.

İyi eğitim aldı yetiştirdi kendini
Dokuz yılda bitirdi acemilik devrini.

Ve dahi ordu ile çıkmıştı seferlere
Uğradığı yerlerde bakmıştı eserlere.

Her gördüğü eserden nice dersler çıkardı
İyice araştırıp ondan sonra yapardı.

Gördüğünü taklide gitmedi hiçbir zaman
Yaptığı eserleri kendi fikridir tamam.

Bin beş yüz otuz üç de Van’a sefere gitti
Van gölünü geçmeye kalyonlar inşa etti.

Gayretinden memnundu sadrazam Lütfi Paşa
Dedi ki “bu emeğin inşallah gitmez boşa”.

Büyük bir gayret ile alındı Van Kalesi
Böylelikle son buldu orda halkın çilesi.

Bin beş yüz otuz sekiz Boğdan’a vardı sefer
Prut nehri yol kesti geçemez oldu nefer.

Bir köprü gerekliydi geçmek için nehirden
Vazgeçmezdi Kanunî istediği şehirden.

Zemin çok kaygan idi köprü yapmak pek zordu
Eğer köprü olmazsa nasıl geçerdi ordu?

Düşündü Lütfi Paşa aklına Sinân geldi
Tebessüm etti yüzü kalbine inan geldi.

Arkasından durumu bildirdi padişaha
“Sinân’dan başka kimse yapamaz” dedi daha.

Padişah sadrazama verdi hemen fermanı
'Derhal bu köprü için görevlendir Sinân’ı'

Dudağında besmele göğsünde bitmez imân
Ustaları topladı gayrete geldi Sinân.

On üç günde köprüyü yapıp işi bağladı
Orduların karşıya geçmesini sağladı.

Allah’ın izni ile Boğdan şehri alındı
İslâm’ın kutsal nuru bu şehre de salındı.

Bu sefer sonrasında Sinân oldu Başmîmâr
Osmanlı diyarında başladı büyük imâr.

Ders almıştı bir zaman üstadı Hayrettin’den
O’da memnun kalmıştı Sinân’ın gayretinden.

Türkçe, Arapça, Farsça, Rumca’yı konuşurdu
Bilmediği konuda bilene danışırdı.

Durmadan araştırıp geliştirdi kendini
Uzun yıllar sürdürdü mîmârlık hizmetini.

Mescit, türbe, su yolu, saray, darüşşifası
Yeni projelerle meşguldü hep kafası.

Medrese, camı, köprü, çeşme hanı, hamamı
Dört yüz yetmiş yedidir eserlerin tamamı.

Demiş “Şehzâde cami çıraklık eserimdir”
Söylediği bu sözün manâsı çok derindir.

Süleymaniye camii kalfalığa denk gelmiş
Kalfalık böyle ise ustalık nasıl şeymiş?

Kanunî döneminde İstanbul’a nakşetmiş
Bu muhteşem eseri tam yedi yılda bitmiş.

Selimiye camii ustalık eseriydi
Edirne’de yaptığı dünya şaheseriydi.

Bu eşsiz âbideye gece gündüz çalıştı
Ustalık eserine altı yılda kavuştu.

Dehasını yansıttı ustalık eserinde
Eşi benzeri yoktur mîmârlık tarihinde.

Yüce Hak razı olsun yapandan yaptırandan
Hayır hasenat edip gönüle taht kurandan.

Yaptığı her eserde incelik var inanın
Bir daha yeri dolmaz Koca Mîmâr Sinân’ın.

Su gibi aktı zaman geçti bunca seneler
Hepsi dimdik ayakta yaptığı minareler.

İhtişamı kalp okşar yaptığı her binanın
En güzele kavuşmak hedefiydi Sinân’ın.

Yaşantısı boyunca tam dört padişah gördü
Onların hizmetinde koca bir ömür sürdü.

Mühründe El-hakîr-ül Fakir Sinân yazardı
Kazandığı serveti hayırlara harcardı.

Sinân bin Abdülmennân asıl adıydı O’nun
Düşmüştü pençesine işte o malûm sonun.

Saçı ak, sakalı ak ecel şerbetin içti
Eserler bırakarak gerçek âleme göçtü.

Ahrete göçtüğünde doksan sekizdi yaşı
Yattığın yer nur olsun hey Koca Mîmârbaşı.

Defnedildi yanına kalfalık eserinin
Hakkı nasıl ödenir böyle gönül erinin?

Ozan Mehmet sözünü işte böyle bağladı
Çekildi bir kenara düşündü ve ağladı.

Zaman Irmağı isimli şiir kitabımdan