Mim Pektaş Şiirleri - Şair Mim Pektaş

I.

Ağır işleyen zaman ağır...
Kalbe sancı faslında zaman evet!
Mantık aynı açısında...
Bir yandan hayat verip

Elimden, kolumdan, dilimden gelse
Aşka dair
Ayyuka kurulan her cümle
Ayşe'dendir.

Seni bana getiren şeyi

Sıcağından kora düşmüş ellerimiz birleşince,
Usul ve kendini bulmuş...
Rüzgara kapılmış bir sonbahar yaprağı
Süzülür yanağından tenin kıvrımlarına...
Tenin sıcağı üstüne kırağı düşmüş de ondan...
Zaman nasıl da soğukmuş.

Sadece gökyüzünü seçebildiğim bir köşe seçtim.
Ne bakıyorsun ki?
Tamam üstü kalsın
Umutlarımın hayat!
Kapıdan öylece çıkıp gitmeyi diliyorum...
Yalnız gökyüzü hep benimle

Bunun işe yaramasını bekliyor muyum?

Bu,
beklemekten başka hiçbir şey..
değil.

Ey yar gelmeyi düşünmez misin?
Apansız..
Belki bütün gecelerdir
Yollarında olan gözlerimi dahi şaşırtarak..

Bir ahım kalır mı sende bendeki binlercesinden?

I.

Ayrılamayışımızın kaçıncı faslı..?
Soluğun alabildiğine derin,
Uykun seyrinde geziniyorum,
Çayımı yudumluyorum bi yandan...

Her şeyin bir parçası olan yalnız cümleler bunlar.
-Belki...
Yine bilinmezliğini korumanın kaydı şartı.
Sen bilirsin.
Ah şu sen yok musun sen.
E yoksun.

Radyonun en iyi çektiği yeri adımladım
Bir ile bir geri...
Biraz sağ
Tamam oldu işte.
Şimdi şarkımız zamanı..
Hala bizim şarkımız mı?

Sen saçının renginden yoruldun mu?
Saçlarım ak ak ak'armış..
-Her şey kendinden yorulurmuş belki? -

Unutulmuş bir dil gibiyim..
Dilinize verecek bir cevabım bile yok!