Mim Gediklisi Şiiri - Nurtaç İnci

-kabzaya-

istanbulda aşknakışlı dilenciyi zehirle
kanı em efkarı tükür şehri kekele
gümüşçün bacı aya doğru mihmanım ola
beni yuğ ortasında hıçkırtacak nilüfer zaman
kırkbeşlik dik yokuşta beni bekleme
bundan sonra adım ölmeye kıyı değil midir

yolcuya inancım kalmadı benim
hayali kazıdım hallaç düştü içimden
su bahrinde ben hep aşka fığansız kaldım
beyhude ölürsem zarif ölmenin kadri bilinir
kalbim burkulmaktan ağır yaralılar katından
malulen suzinaklığıma ayrıldığından
kapkara ellerini öptüğüm leyli sultan
seni bağışlamayacak çokafat olacak
çün bu meselde ateş usta su çırak
biz ölürsek aşk hangi yanardağa ezberletilir

hiç gözümde yağmurun diklenmesi hep bundan
bu dünyanın çocuk ağzını bir daha öpme
susalım kuş palazından öldü ya Munise