Mim Şiiri - Yiğit Afşin

gezdim…gördüm…arpalandım…

Dudakları vardır kırmızı kurdeleden,
Köşeleri,dört köşeden.
Benimse çaldılar gülüşümü!
Kör aynalara,
Susuşlara mimlendim ben!

Bin bir renktir gökkuşakları,
Bulutları kıskandırır gözyaşları.
Tamtakır bendeki pınar!
Kör kuyulara,
Çakıltaşlarına mimlendim ben!

Gündüzleri eker biçerler güneşe,
Yüz mumluktur geceleri gökyüzünde.
Benim camlarım isli!
Karanlığın gölgesine,
Zifirlere mimlendim ben!

Yıldızlarda kurulu salıncakları,
Anka tüyünden yastıkları.
Nemli benim düşlerim!
Yaş tahtalara,
Taş döşeklere mimlendim ben!

Eksik olmaz dallarında kuşlar,
Mevsimleri hep taze bahar.
Benim bahçemin kuru dalları!
Buz baharlara,
Kış güneşine mimlendim ben!

Hayat iksiridir çağıldar pınarları,
Her gün ömürlerine ömür katarlar.
Yas bekler benim vaktim!
Sırma kefenlere,
Selâlara mimlendim ben!