İkı kırmızıyı kıskandı güneş bir akşam üstü…
Dudaklarını, malumu sürdüğünde yılbaşında,
Bir de saçmasapan saçtığı ışıkları batarken…
Karanlığın krizine girmeden
Daha sakin
Ve daha nefret edercesine…
Çimenler susadı…
Yarım kırpılmış yapraklarından duydum susarken…
Ta ki çaprazımda ayağını kaldıran köpeğin sidiğine dek…
Kuyu kazan berraklığa inattı leşlikten doğan bereket,
Ve çimen şükretti,
Geceye yavaş yavaş düşen soğuktan nefret edercesine…
Bir bank var bilir misin karşımda
Şeritleri pişman, oturanları isyandalar öylece…
Kıyıdaki ellenmemiş kupa ağlarına dalmışlar,
Dalıp kaybolmuşlar,
Ağlıyorlar…
Sağım dertli, solum perişan..
Önüm ağlıyor, çaprazımın nefesi sidiğinde minare patisinde…
Geriye bakmıyorum bile…
Her akşam bu saatlerde hep aynı seneryo delicesine,
Yaşanıyor ve içleri acıtan şarkılar duyuyorum…
Komik olan ne biliyor musun?
Gülü dikenine rağmen değil,
Dikenin dökülme ihtimalini seviyorlar…
Bunu çok güzel yapıyorlar,
Sessizce, pandomimcesine…
Kadir ArınçKayıt Tarihi : 26.1.2022 00:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
#meymenemesmene #meymes
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!