Mim Şiiri - İsmail Delihasan

Be.
Elif lam mim.
Hâ mim.

Kün’de mim aklı elif be’yi öğreten
uçan ilim gölgesi aşka miracı namazlarımızın

yedi göğün secdesi
yedi kalbin kâbe’si
zikrimin imamesi
idesi sen imgesi biz

sonsuzlukta rüyaya düşen an’dayız zindandayız
olmasan yıldızlar akmazdı kalbimize
bulutlar burak olmaz rahmet yağmazdı
toprağa kurtuluş Allah’a hicret
zatına tariki müstakim
bedeni de ruhu da uçuran hız
ve zamanı hayalde genişleten
varlığı aşan iman teslimde islam
dileğimiz davetine Allah’ın
yol sende zaman sende imanın ilmi sende

elçi sahibi sayılır hatırına
adına zikir aynı insandır kalbinin sesinde
ezanlarla uyandırıyorsun
rüyamızda cennet kokun kuran’da islam
kirli beyaz gül ruhların mihmandarı sonsuzluğun
din imanda eskimez ve ölmez
bebek melaike cennetten varlığa indik
yetimiz senin gibi âdem’le isa

bir yokluk zenginliğe erdi şiir
tek kişilik imgelerde
kırk kanatlı sözün edebine biatimdir
tanıklığı Allah’a sözcü ve ayna insan
bilene var bilmeyene yok
dua sen amin biz

karacı havacı denizci
erenlerin gölgesidir mehmetçik
mina nefsimizle cihadındı bedir uhud hendek
sende ölenler dirildi cezbenden
uyandı nurunda ruhumuz Allah’ın
ahlâkı muhammed

ölüdür kalbinde muhabbet muhammed’siz
nefsini yenmenin mutluluğu sarhoşluğunda
aşka adanmış aşklar olduk adında
ölümsüz aşkın fermanının nurefşanıyız
dolunay cemaliyiz
bedenimizden ruhumuza özümüz sır
hasan ali muhammed’den âdem Allah’tan rahman
emine fatma havva’dan topraktan rahim

gerçek müslümanlığı kimse bilmiyor
aklında insanın anayasası kuran’dır

kalbimiz gibi sırtından yırtılan coğrafyanda
çocuk çığlıklarını boğan silahların kahkahası
avuçlarımız kanamış dualarda

islam’ı çarmıha geren
imansız yalnızlık korku dağlarında eşkıya

mihrap doğuda ay
batı güneş zamanı

düşünerek aydınlanan insanlık
insan insana gelmeli kendine

cemre sabahlarında yeniden
yarın hiçlikte.