Millattan Önceye Düşler 1

Bezgin bir milenyum yılında
anladım kaybedeceğim her şeyin
yıllardır çözemediğim tılsımlı lisanını…
susmayı öğretti ilkin silahların gölgesinde
boğazını yırtarcasına bağırmak istediğin anlarda.
sonra sonra, usturayla dilimlenirken yüzün
gülümsemeyi, bir mermer blok gibi.

Oysa ben tembel bir öğrenciyim,
hep milattan önceye düşler kurdum.
nerde olduğumu anlamaya çalışırken
nereye gittiğimizi bir türlü anlatamadım
tarih şeridinden gözlerimi alamadan,
sürrealist hayat bilgisi dersinde,
o sonradan aşık olduğum Ferhunde öğretmene..

şimdi adını ancak okey masasında
yenilgiyi garantilemiş anlarda andığım/ız
bu şehirde, nasihat ederken çocuklara
saklıyorum damağıma yapıştırdığım sakızı..
ve akşamları gastrit sancılarıyla anıyorum aşkı.
milattan önceye düşler kurarken yakalıyorum,
belki biraz da yaralıyorum kendimi.

Geceleri tabutlar geçiyor bu şehrin göğünden
uzansan ellerin değecektir hala sıcacık yüreklerine, onların.
bir ölümden sonraki tüm kelimeler kifayetsizdir
gelirseniz bilirisiniz,
susup seyredeceksinizdir çaresiz.
o vakit uğrayın bana,
size kaybedeceği şeylerin tılsımlı lisanını
anlamış bir adamı anlatacağım,
bezgin bir milenyum yılında.