Militan Yalnızlığımız Şiiri - Ali Gençli

susmak anlatır mı yürek yangısını sessiz çığlıklara yol alırken hayat? hoyratça tükettiğimiz aşkları militan yalnızlığımızın kuytularında kurşuna dizerken biz, hayallerimiz hangi kıyılarda eksiltir kendini çaresiz? vakitsiz günbatımlarında gidenler gittiği için mi bu denli yalnızız biz, kaldığımız için mi bu kadar çaresiz? ruhumuzun eksik yanını aradık durduk, ömrün giden yarısında ve yitik adreslerde… militan yalnızlığımız yüreğimizin mengenesi… sahte gülüşler yüzümüzde ruhumuz acı çeker besbelli, yanlış sevdalara yol alırken biz… “mutlu aşk yoktur” demiş, şair yürekler kanadıkça mı büyür sevdalar, ya da –son-suz olunca mı aşk, ölümsüz olur? ne acılar yükleniriz bile bile, bize hep saklı sevdalar kucak açarken… hangi yol ayrımını seçsek karşımızda militan yalnızlığımız… çaresiz, isyan ateşi sarar bedenimizi yine de susarız… bir veda armağanı gibi militan yalnızlığımızı göğsümüzde taşırız… ALİ GENÇLİ