Milis Çocuk Şiiri - Abdullah Karabağ

Bir ocak newroz’dum
Kavli belâdan beri
Ha
Bozkır döşünde
Ha
Dağ başında

Nice
Kış gördüm
Tufan
Nice
Bahar gördüm
Şavkı dilber

Yaşam
Budur dedim
Çiçeğe durdum
Aldanmışım
Palete
potine
bere
Kırıma
sürgüne
denek
her bir yanım

Bir gözüm
kurşun yuvası
Bir gözüm
telli duvaklı gelin
Yüreğim
hıncahınç yürek
Toprağıma sarıldım
İnadım
inattır
diyerek
Bu
Nasıl tarihtir
yazmaz
Kaleminden darağacı
Kurmuş haneme

Düşmüşüm

Düşürülmüşüm

Kararmadı cevherim
Bızıra durur umudum
Umutların en güzeli
KAVGA GÜNÜ’nde
deşilmek

Bekledim
Yüreğim ateşte
Erişilmez dağların
Karını bekler gibi

Bekledim
Koynunda kitap
Elinde
kaval
Çoban çocukla
Dudak
dudağa
gelene
dek

Türküsü
Al kana boyanan çocuk
Taranmıştı
sarat
sarat
Toyluğundan değil
Tetiğe uzanan
Ellerin kahpeliğinden

Aşa-yima damlıyordu
Dudaklarından
Dudaklarıma
Emdim
canlandı
Emdim
açıldı gözleri
Emdim
güldü

Can derdinde değildi
bu çocuk
Delice kavramıştı kavalı
Paramparça göğsüne
Gömüyordu
Newroz’a dönüşsün diye

Ben
Newrozluğumdan utandım
Bir karış toprağı
Newrozlaştıramadım
diye!

Güldestan Gibi, toplu şiirler, 2.baskı