Milenyum Don Kişotu Şiiri - Hakan Kılıç

Gelmeyin bu kadar benim üstüme
Az birşey ben vardım,oldum bertaraf
Vurdunuz şiş olan gözüm üstüne
Sizler yüzünden bu çirkin fotoğraf

Kalem gibi çizgi,dijital baskı
İnsanı ekarte,teknik müritler
Sevgiyi sildi bu makine aşkı
Emeği katletdi,o tekno hitler

Aldırma kendinden insan vasfını
Gün geçtikçe insan metalleşiyor
Ametal duygular sarmış asrımı
Değişmiş kimyası eksileşiyor

İsterler idare etmek komutla
Çevirmek için arar bir verici
Karıştı üzüntü,kaygı,umutla
Değişmem,ister de bana gerici

Bir Androit'e dönüşmekteyiz
Ne kadar duygusuz,ruhsuzdur çevre
Bitmekte insanlık sormayız,neyiz
Beyin bir anahtar,his olmuş devre

Su almış Dünya'mız oluyor batık
Çökmekte değer bir, bir,dibe kayar
Merkezi kırılmış,direkse yatık
Hiçkimse yapmıyor,kendine ayar

Teknik bir hatadır, oynama derler
Avuntu,puslu bir ekran başında
Binbirtürlü,her gün oyun ederler
Sürer bu yedi ve yetmiş yaşında

Söylerim,hain der bilime karşı
İsteğim bilinçli olmanız sizden
Tembellik yaparız ilime karşı
Kolaylık,gayreti alıyor bizden

Milenyum Don Kişotu insan fendi
Ruhun mızrağı dilinde kelime
Göster insanlığı insan efendi
Yakışan kalemdir senin eline

Hakan'ım derler ki bakma mazine
Çizgileri büğrü,eğri olanlar
Gelecek insanı kayıp hazine
Varın farkına can ehli olanlar