Milena, yüzün külrengi
yorgunsun kışın ağır havası gibi.
Yok oluyor birileri daima.
Ölüyor onlar, Milena,
şimdi öleceğin
ve öleceğim gibi,
ocak ayının mavi buz dikiti
avlandıktan sonra sayemde.
Ben bakarken geldiğini görüyorsun sen
karın kadifesi örtmüş saçını.
Yalnızım
ve değişmiş dünya.
Janus Kodal (d. 1968, Danimarka)
Danca’dan çeviren: İsmail Aksoy
Kayıt Tarihi : 12.11.2005 20:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!