Milaya Şiiri - Yusuf Gökbakan 2

MİLAYA
Ah Milaya!
Rüya bakışlarında o ne tipi, o ne kasırga

Ah Milaya!
Kasıp kavurdun kalbimi bir bakışınla.

Ah Milaya!
Tenin aldığında beyazlığını ayın
Sararıp soldu gezegenler sonsuzluk girdabında

Ah Milaya!
Mecburken; sen benden uzaksın, hem de ne uzak
Ulaşmak imkansız iklimler aşsam da

Ah Milaya!
Deli gömleği mi giydim, yoksa sen mi giydirttin
Aşkına mı boyun eğdim yoksa sen mi eğdirttin.
Alıştım ama yine de mecnunsu soluklara

Ah Milaya!
Bir anlam kattın ki hayatıma almıyor hafzalam
Kapında kölen olsam, esaretine mahkum kalsam;
Zincirlensem yıldızlara.

Ah Milaya!
Denize hıçkırığımı kattım ; deniz de dalgalara
Eninde sonunda ıslanacaktı bu mendil.
Matemine bulaşan o esrarengiz sahil,
Meydan okuyacaktı zaten, hoyratça martılara.

Ah Milaya!
Sensiz katran dökülü gecelerin avucunda
Gebe kaldım dizelere; coştum,çağıldadım.
Bir hüzün varağına yazılarken ''efsun'' diye adım;
Varsın aksın kanım sel olup sahralara.

Ah Milaya!
Rüya bakışlı maralım...
YUSUF GÖKBAKAN