Milattan Önce Nilgün(1) Şiiri - Kemal İspir

ne moda evlerinden giyinik
ne güzellik salonlarında süslenikti
gayet mazbut olduğundan ekonomileri
son derece dengeli beslenikti

hiç bir fotomodelde yoktu
ondaki vücut ölçüleri
çaktırmadan bir göz atsan
doksan altmış doksanı sollardı
en kaba çizgileri

liseyi yeni bitirikti
erkek delisiydi
isterikti

kalçaları yuvarlak
göğüsleri sivriydi
kurban bıçağından kan damlar gibi
gözlerinden
şehvet damlayan biriydi

sarılıp tutam deseler ince belinden
çöpçünün süpürgesi
berberin usturası
sıvacının malası...
düşüverirdi elinden

sevda çiçeğiydi kasabanın
yüzü yok allahı var
ne ayağı cıvık
ne ayarı düşüktü hasbanın

bir sürü delikanlı
takılırdı da peşine
havalarda uçtuğundan
pas vermezdi hiç birine

sonradan görme songülün
ilk kızıydı
siyah afrikanın
beyaz muzuydu

tanrının
ol deyince oldurduğu
en nadide işiydi
her türlü eksiklikten münezzeh (estafurullah)
mükembel bir dişiydi

yanılıp yakarıp
yaradana sığınıp
kendimizi bir bok sanıp (banka memuru)
birkaç kere istettik de
ben kızımı vekillere
ben kızımı valilere
ben kızımı paşalara...
vercem dedi anası

ah! ..etiket budalası
ateşler içinde yanıp da
hanesi harap olası
bir de oruspu(!) halası
mantufarlı ecel suyu
ilk akşamdan ısınası...

verdiler de el ele
hemen pazarladılar
beden battal
gözler miyop
saç özürlü
kronik sara hastası
ateşe ve suya yaklaşma yasaklısı
her nöbette altını ıslatan
siyasi iklimde türemiş
kaya kertişi gibi
üzünç bir mühendise...