Aylardan 20 ocak
Sıkıntılar ise kucak kucak
Hava karardı kararacak
Ne aydınlık ne karanlık
Ne mutluluğu anlatıyor ne mutsuzluğu
Dakikalar saat,saatler ise gün gibi geçiyordu
Nihayet hava karardı
Gelmişi geçmişi düşüne durdum
Canım çok sıkılıyordu
birileriyle konuşmak istiyordum
Birilerinin sesini duymak istiyordum
Daha doğrusu bir dost arıyordum
Derdimi dinlesin beni teselli etsin
Binlerce dost sandığım arkadaşım vardı
Telefon defterinin en kalınına sığmayacak kadar
Elbette birisiyle sıkıntımı paylaşırım sanıyordum
A' dan başladım Z' ye kadar
Her birinin ayrı bir yanlışını hatırladım ve vazgeçtim
Defteri köşeye,telefonu öteye ittim
O gün bu gündür dostsuz yaşamaya başladım
Ve böylede devam edeceğim
En sadık dostum cebimdeki parammış
Bunu geçte olsa anladım
Dostum olmayanların ayakları altına gerçek dostumu yaymışım.
Kayıt Tarihi : 21.3.2006 18:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!