Mila Nora Kokun Şiiri - Emre Deniz

Mila Nora, farz et ki umudumu kaybettim,
Ellerini, gözlerini unuttum,
Tüm yapamam dediklerimi yaptım,
Ufukta sessizce kaybolup gittim,

Mila Nora, hasreti dizginledim,
Özlemi zincirledim,
Kalbimi harabeye çevirdim de
Ya o hiç soluklamadığım kokun?

Mila Nora eminim;
Dünyadaki tüm çiçekleri toplasam,
Harmanlayıp uzunca kaynatsam,
İlmek ilmek ölçüp parfüm yapsam,
Daha güzeldir hiç soluklamadığım o kokun,

Mila Nora, bana ne fayda sensiz dünyadan?
Kalbim ne bulur sensiz bu diyardan?
Gözlerim ne görür sensiz bomboş ufuklardan?
Ne çıkar mis kokan tüm bahçeler benim olsa?
Nefes bile istemem sen kokmayan dünyadan.