Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Kendi hünerim değil
Ne bir halk ozanıyım ne gönüller piriyim
Elimde kalemim var sizin gibi biriyim
Dedem babam şairdi belki biraz seriyim
Mirâs kaldı babadan kendi hünerim değil
Küçük yaşımdan beri şiirle buluşmamdır
Heceyi kafiyeyi babamdan alışmamdır
Bu ne bir yetenektir ne kendi çalışmamdır
Herşey geldi cabadan kendi hünerim değil
Şiiri destanları baş uçumda bulmuşum
Hep onları soludum hep onlarla dolmuşum
Günden güne geliştim çelik gibi olmuşum
Yediğim her sopadan kendi hünerim değil
Dedem bazen babamla söylerdi atışırdı
Evde kızlar gelinler el ele tutuşurdu
Bülbül gibi aile türküler ötüşürdü
Çıktım böyle obadan kendi hünerim değil
İçim dışım şiirdir perilerim yanımda
İrsidir bana kalsa şiir vardır kanımda
İlhama gerek yoktur yazarım her anımda
Dakkalık bir çabadan kendi hünerim değil
Dünya şundan ibaret eğlence oyundandır
Sivridir kalemimiz halkımın huyundandır
Yöremiz şair dolu herhalde suyundandır
İçtik aynı kupadan kendi hünerim değil
Mikdat Bal
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta