Bir tevazu akıyor can dostun kaleminden
En güzel hecelerle diziliyor cümleler
Acizane cevabım bu gönül defterinden
Anlatmaya çaresiz, yetmiyor kelimeler
Üstadım lütfettiniz cevabınız önümde
Sevindirdi bu haber hem de özel günümde
Gönlünü esir aldım baş tacıdır gönlümde
Şaha kalkmış bu kalem susmuyor kelimeler
Bir deli bir çukura atar çakıl taşını
Kırk akıllı uğraşır hep yolarlar başını
Bu minval düşünmeden irşad et gardaşını
Övgüme mazhar oldu bitmiyor kelimeler
Yetim yazılarıma sahip çıktı Miktad Bal
“Zeno”lu söylemişti, bu deryaya sende dal
“Gorgoras”ta Miktadi beratını gitte al
Huzurdayım velakin çıkmıyor kelimeler
Kayıt Tarihi : 11.9.2009 19:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ne bir halk ozanıyım ne gönüller piriyim
Elimde kalemim var sizin gibi biriyim
Dedem babam şairdi belki biraz seriyim
Mirâs kaldı babadan kendi hünerim değil
Küçük yaşımdan beri şiirle buluşmamdır
Heceyi kafiyeyi babamdan alışmamdır
Bu ne bir yetenektir ne kendi çalışmamdır
Herşey geldi cabadan kendi hünerim değil
Şiiri destanları baş uçumda bulmuşum
Hep onları soludum hep onlarla dolmuşum
Günden güne geliştim çelik gibi olmuşum
Yediğim her sopadan kendi hünerim değil
Dedem bazen babamla söylerdi atışırdı
Evde kızlar gelinler el ele tutuşurdu
Bülbül gibi aile türküler ötüşürdü
Çıktım böyle obadan kendi hünerim değil
İçim dışım şiirdir perilerim yanımda
İrsidir bana kalsa şiir vardır kanımda
İlhama gerek yoktur yazarım her anımda
Dakkalık bir çabadan kendi hünerim değil
Dünya şundan ibaret eğlence oyundandır
Sivridir kalemimiz halkımın huyundandır
Yöremiz şair dolu herhalde suyundandır
İçtik aynı kupadan kendi hünerim değil
Mikdat Bal
TÜM YORUMLAR (1)