Mıknatıs Abla Şiiri - Naki Aydoğan

Mıknatıs Abla

Ağaçlarım boyu bizim yolumuzdan kısa.
Ama gözükür, yolu bir bütün.
Bizim yolumuz düğümlenmiş ruhumuzla gezeriz.
İçimizde geçmişimiz dışımızda geleceğimiz,
Hayatımıza şimdi gireriz.
Dünya o an kuruludur.
Yeni yapılan yeni yapılardır.
Aramızda uygarlığımız hem içindeyiz hem dışındayız
Toplumun.
Evet, biz daha çok yerliyiz
Bazı yabancılar daha çok turist.
İçimizde yabancılık daha çok
Yabancının ön yargısı daha az
Bizim ön yargımız daha çok.
İçimizde farklı olan varsa yerli turisttir.
İşte anılarımda fotoğrafı kalan bir güzel kızın
Teyzesi aramızdaki yerli turist oluşumuza bir örnektir,
Bir nevi.
Bizi bizden daha iyi tanımak için
Tanınırlık tanışırdı.
Biz onu bizden daha iyi tanımazdık,
Onu kim yazmıştı içimize,
Belki ben yazmıştım. Bilemiyorum.
Ama bana konuşulunca, belki ben yazmışım diyorum.
Buralara balıklama atlayan benim.
Bilinciyle gelen diğer herkestir.
İşte kaderimi yazan ben kaderini belirleyenler diğerleri.
Teyzemizin adı var.
Ama şiirdeki adını ben koyayım.
Meraklı değil, Mıknatıs Abla.
Demir olma iyi çeker.
Sonra kurtulmak için kötülersin.
Kendine çekince ne olur, dost olur. Komşumuz olmuştu.