Mıknatıs Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Kayıp bir şehrin tozlu sokaklarında,
Yalnız bir yürek yürür, gölgeler peşinde,
Yalnızlık, üstünde bir giysi gibi,
Her adımda yankılanır, fısıldar rüzgar.

Dalgalar, denizin derin sırlarını taşırken,
Bir gemi kaybolur ufukta,
Sesler, haykırışlar, eski bir melodi,
Kayıp aşklara dair hatıralar,
Her damla, tuzlu bir gözyaşı gibi.

Kırık dökük bir duvarda,
Bir zamanlar gülümseyen yüzler,
Şimdi, hatıra tozlarına karışmış,
Bir fotoğraf, solmuş bir gül gibi,
Zamanla silinmiş, ama iz bırakmış.

Bir parkın köşesinde otururken,
Yaz günlerinin sıcaklığı sarar,
Gökyüzünde uçuşan kuşlar,
Her biri bir özgürlük hikayesi,
Ama içimde bir hapsolmuşluk hissi,
Mıknatıs gibi çekiyor karanlık düşünceler.

Bir gün, bu yolculuk sona erecek,
Yeni bir sabahın kapısını aralayacak,
Kırgınlıklar, hüzünler, gülümsemeler,
Hepsi birer hatıra, silinmez çizgilerde,
Yalnızlık belki de bir yoldaş,
Her kayıptan sonra bir yeniden doğuş.

Gökyüzü, yıldızlarla dolu bir örtü,
Her bir yıldız, kaybolmuş bir hayalin sembolü,
Kendimi bulmak için, yola çıkıyorum,
Bir adım, belki de sonsuz bir yolculuk,
Kalbimdeki yükleri bırakıp,
Mıknatıslardan kurtulmanın vakti geldi.