Işıdı şehir ıkına ıkına
Güç bela çekildi gece
Dokuz değil doksan dokuz doğurdum
Şaraba katıp bir dağ yükü hüznü
Tütsüledim soluduğum hasrete
Daraldım gözlerimin önünde, darlandım
Göğsümde hançer sensizliği böğüren çığlık
Yanıyor canım/ yanıyor avuçlarım
Yerin hiç soğumadı Mikhitarım.
Hala çiçekli dal gibi salkım saçaksın
Sığmıyorsun gönül bahçeme.
Şu yalnızlık ayazında
Kanım kaynıyor
Düş penceremden izledikçe seni.
Sirkeli şerbet gibi damlıyor içime aşk
Daha bir kabarıyor esrik gönül
Daha bir güzelleşiyorum özledikçe seni.
Mayıs-2007-İst.
Ercan GünelKayıt Tarihi : 2.6.2007 00:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!