Çocuktum önceleri bihaberdim
Cebimde misketlerim vardı
Rengârenk hayatı da öyle bildim
Oyunlarım vardı hayallerim
Sonsuzdu engelsiz her şeydim orda
Gezgin olurdum bazen
Bazen de savaşırdım en kötülerle
Bilim adamı olurdum hastalıklara çare arayan
Kızgın çöllerde dolanırdım deve sırtında
Mühür gözlü sevdamı arardım
Hayallerim vardı sonu olmayan
Sonra büyüdüm istemedim hiç
Misketlerimi aldılar önce
Hayallerime yasak koydular
Kapattılar kendi düşüncelerine
Şimdi anlıyorum neden önce misketlerimi aldılar
Renkleri bilmeyeyim hatırlamayayım diye
Ama şundan bihaberler
Ben hala hayal kurup misketlerimle oynuyorum
Diyar diyar geziyor
Aşkların en güzelini yaşıyorum
Ve şimdi içimdeki çocuk hınzırca gülüp
Nanik yapıyor onlara en masum yönüyle.
Kayıt Tarihi : 4.8.2010 22:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Meriye Akar](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/08/04/miketlerim-rengarenk.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!