Mikail Dede Şiirleri - Şair Mikail Dede

Masada bir bardak çay
pijamalar içinde bir kadın
boş odalar

Güneşin altın saçlarında
uyandığım bir sabah
seni özledim sessizce öylesine
usul usul değil, ansızın unutulmuş gibi
belki ;

ve gidiyorsun;


bana kalan sorgusuz sualsız kırk gece

kırk gece ızdırap kırk gece cinayet

In der Abendröte
schmilzt der Himmel
wie aus rotem Zucker.

Düş kırıntılarını ektim toprağa
gönül yaparklarımı savurdum tezat rüzgârlarda

cahilce sevdim seni her mevsim
cesurca saltanatını kalbimde sürdürdüm
tek vazgeçilmezimdin yalvardığım

Eflatun yağmurlar,
düşsün üzerimize,
lacivert kanatlı,
melekler,
sarsın ruhumuzu.

Burası şairin evreni sadece bu gece
çünkü cennet her zaman tek bir yer
bir şubat gecesi ve ufukta parlıyor vadi

mehtap alevlenmiş düşüyor damla damla
genç bir kadın şairin yüz hatlarını okuyor

Yanı başında bir avuç çiçek
Papatyalar ve karanfiller
Açmış gecenin çiğdeminde

Bir kaç gündür
Bir buket karanfil oracıkta duruyor

Elbet bir gün;

Engin Dağların eteklerinde figan eyler dumanlar
Güneş rengi yaprakların ahenkli valsı eşliğinde
Elbet güzelliğin vargit çiçekleri gib asil açacak

Ey tanrı dağının özgür, isyankar kızı
Bağrımda alevlenen kutsal ateş gibisin
Tanrı bahçesindeki kır çiçekleri gibisin
Siyah saçların örtüyor engin dağları

Kehribar gözlerinde kor yanıyorum