Bir yaz akşamı gibisin:
Pürüzsüz gökyüzü,
Ilık bir esinti,
Yaprakların dile gelmeye hevesi.
Hepsi sensin, hep sensin
Odam karnlık...
Çaresizlğim sel gibi yuttu bütün aydınlığımı
Sen alıp götürürken son lambayı.
Gözlerimi sonsuza değin açtımsa da göremedim elinden düşürdüğün sefil kıvılcımı.
Odam karanlık...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!