Mihrimah Şiiri - Özhan Polatcan

Ey yar(istanbul)
hiçtim duydum seni
ışktan buldum seni
kendimi kaybettim ve artık istanbul'dum

üsküdar'ın gizeminde izledim seni
camilerinin minaresinde dinledim
sarayının hareminde gizledim
önce yarindim şimdi kölen oldum
bitap düştüm meyletmedim
çok gördüler sen bana dilllenmedim
uzaktan gözler oldum

yok kapındaki saadet cümle alemde
gözcün olayım
yok selamındaki zerafet alimler dilinde
kelamın olayım
yer et zatıma da toprağında
uyuyayım
ruhunla vezir aşkının müridi olayım
döneyimde ziyan ile kelebek misali yanayım

ey yar
inciler süsler hala boğazıın güzellerini
şahlandır atını da fatihte uyandır cemalini
mihrinle deli et
mahınla divane
olsun yürek sadece seninle mestane