Mihrimah Şiiri - Erdem Gümüş 2

MİHRİMAH

Kaf dağının ardında masal imiş sevdalar
Bir varmış da bir yokmuş ,yalan oldum Mihrimah
Beyaz atlı gelindi, kefen giydi sevdalar
El vurunca bağımı, talan oldum Mihrimah

Vuslatın yollarında senden çok umutluydum
Uğrun uğrun severken, bundan daha mutluydum
İlanı aşk sözümde, yar sana tutukluydum,
Dil vurunca bağımı, dolan oldum Mihrimah

Avaz avaz bülbülüm, figan ettim kafeste
Tavafında tur attım, can havli son nefeste
Çeksin bülbül ahını, gül aheste aheste
Yel vurunca bağımı ,solan oldum Mihrimah

Kanuni’den ferman mı ,aşkı memnu günahım
Neydi gönlüme kastın, ay yüzlü Mihrimahım
Yağmur gibi kirpikten süzülürken bin ahım
Sel vurunca bağımı , yolan oldum Mihrimah

Can yaşarken cıkar mı ,tenin altından huyu
Gözyaşlarım Nuh tufan, nasıl durulsun suyu
Züleyha parmak kesti, Yusuf’un payı kuyu
Kul vurunca bağımı, kölen oldum Mihrimah

Ay cemalin görmedim ,nur hayalin çoğudu,
Belki senin gönlünde, Kul Figani yoğudu.
Ölümsüzdür sevdası, sanma yürek soğudu
Yol vurunca bağımı, ölen oldum Mihrimah

KUL FIGANI (Erdem GÜMÜŞ)
ÖZBEKISTAN /Samarkand
12 Temmuz 2014