Izdırabın sonu yok mu ey Mihri?
Yok mu kavuşmanın bir çaresi?
Son kalan sevincim bana gussa oldu,
Bütün umutlarım yandı, har oldu.
Oysa mesrûr olmaktı tek dileğim.
Sonunda mahmur olacağımı hiç düşünmedim.
Aşk aldı aklımı, silindi havsalam.
Bilmezdim ne ayrılık ne gam.
Gördüm cemalini, bendimi unuttum,
Bana vadedilen meşk sarayından kovuldum,
Sonra gözlerine değdi kaşı, oracıkta tutuldum,
Ben ona ervah-ı ezelden vuruldum.
Kayıt Tarihi : 16.5.2024 19:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!