Mihri Canım Şiiri - Altan İlhan Arslan

Suya düşmüş Mihri canım hicranın dalgalanır!
O ay parçası yüzün de gözyaşından belli.
Ağlarsın! Kalem parmakların dudaklarında
Titreyen tenine rüzgârlar yar gibi sokulur.
Bir yeis uğultusu doldurur sisine bulutların
Gölgeler hastadır! Toprak gamlı bir ihtiyar!
Ceylanım, kadınım! Kastım var!
Canına oturan, dünya yükü bütün kederlerine.
Yayıma kundak olmaz içime gam sürme!
Hüzünlü gözlerine dağları yıkarım.
Öfkemi bular kılıcıma, kılıcı taşa çalarım!
At binerim günlerce rüzgârla savaşırım.
Yakarım, yıkarım!
Bu obaya bahar gelmez bir daha.
Kaç yün eğrildi fistanına!
Yedi ovanın kokusu sinmiş, mihri can!
Ben ki erliğini döşüne kurban çocuklarıma
Belliğine er saydığın bu yiğit!
Eğildim, canı oka değmiş bir aslan gibi
Harıma gözyaşlarını serdim.