Mihre Olsan Şiiri - Elif Usta

Sürgüne uğrayınca, içimin sen yarası.
Söküldü kemiklerim, dil ve dudak arası.
Tükendi umutlarım, güz geldi baharıma.
Düşlerimin buğusu, oldu kömür karası.

Damla damla süzülüp, tel tel döküldün gözden.
Mum misali eridim, bağrımda yanan közden.
Bilmedin hallerimi, kuruttun güllerimi.
Viran oldu can hanem, ok ile vurdun özden.

Bir Elif miktarınca, geceme mihre olsan.
Odamı aydınlatıp, inşirah gibi dolsan.
Olmaz ya hani gelsen, alsan sevda yükünü.
Şu gönül diyarımda, ebediyen sen kalsan.

Tefekküre bulandım, dilime sükut düştü.
Muhayyel anılarım, girdapta birer düştü.
Ey esen seher yeli!Geldin ruhum arındı.
Kalbimin kelamına, yalnızca izin düştü.

İyisi mi susalım, susmak güzeldir aziz.
Gayb bahçesinde esen, misk-i amberler biziz.
Vuslata ermek için, hiç olmak gerek ise
İlahi aşk yolunda, kırılsın dizlerimiz.

Elif USTA
@1elif.miktari.siir___