Mihraplar Neden Karanlık Şeyhim

üstünkörü okuma
bu kırgın bir istidâ.

sesiniz soluğunuz çıkmıyor nefs-i emmâreye karşı.
kala kala elinizde, bağırmak kaldı; çağırmak kaldı.
hayır, yanıldığınıza kızmıyorum, insan zaten yanılgı.
telbîsiniz nazarımı alacalı bulacalı yaptı.
andım, andımızdan bir cümleyi bir kez daha.
kandım, kalbimizden bizi çekenlere karşı.
kundum da gerçi kanmamak üzerine önceleri
son yanılgımın ardından susmak zorunda kaldım.
gök kubbeye bırakacağım seda birtek değil ama
birtek’ten türemiştir cevheri
nasıl olsa
ölüm tüketmeyecek mi fânîleri?
ah sözlerim, olabilsen yaralara lehim.
yalnız göz gözü görmüyor.
mihraplar neden karanlık şeyhim?

okuyupta alınma.
bu kırgın bir istidâ.

öyle bir fırtına esiyor ki yalandan yana
tutamaz olduk doğruya sımsıkı sarılanları da.
ezber bozan kötülükler işlenirken sokaklarda
huzur bozan düşünceler terk edilmez yataklarda.
riyâkârca tebessümler yuva yapmış yanaklarda.
siyasetçi sözlerine râm olmuş bir ülke
bundan sebep dönmüş tam bir sirke.
bu olmasa gerektir! sırat-ı müstakîm.
önümüz belirsiz önümüz bulanık…
mihraplar neden karanlık şeyhim?