Mihrap Şiiri - Abdullah Bedeloğlu

MİHRAP
Her anı, hali hazdan, o güzeli özlesem;
Bahçede, koridorda, akseder hevesiyle.
Bir anıdan canlanır o en tatlı sesiyle.
Nerde olsam, baksam, o, mihrap gözler önünde.

O rüya duruyor, beş vakit şevk zamanında.
Neşeyle oynuyor, o gül aşkın şarkısında
O bahar varlığıyla, sonsuz yaşar gönlümde
Hayran eden bu güzeli, sarmalı, öpmeli de…

Kalbim yerli yerinde, mihrap yerinde değil
Mekânı, kararı yok, nazı bitmez pek ehil
Durup bir takdir et yorma sevgilim beni
Mihrabımsın diyerek aziz tuttum hep seni

Sense ayrılık verdin, başka bir keremin yok.
Yetim kaldı çiçekler, koklayan, seveni yok.
Neden attın kuyuya, eller neden semada!
Seni yaşatan sevgi, unutulmaz kenarda

Niçin ağlayayım ben, neden çekelim hüzün?
O, miraca yükselmek, gülmek ne tatlı öğün.
Feyizli nur, parla bir, açılsın bahtım, önün.
Yerlere atıp gitme, üzme ağlatma bugün.

Sevgilime sırt dönmem, yaban gül derleme.
Ezberleme el ismini, hicran istemem verme.
Bir doğru yol, çare bul, vuslata doyur beni
Mihrabımsın diyerek aziz tuttum hep seni.
Abdullah Bedeloğlu