Mihr-i-mah Şiiri - Zeynep Beşen

Mihr-i-mah'ım kanıyorum
özlüyorum seni
susuyorum sana
geride bıraktığın enkazın,altındayım
sessizce ağlıyorum sonu gelmeyecek biliyorum,
seni beklemenin,
gelip beni kurtacağına o kadar inandırmışımki kendimi,
vefazsızlığı sana yakıştıramıyor bana bıraktığın hatıralar,
mihr- i- mahım,
aşkın mutluluk vaadlerine kanmışım,
yalan çıktılar hep,
kalbim sadece sana kırgın,
sustu artık.
senin adını anmaya cesareti yok dilim,
çocuk ruhum bu aşkın yolunda yaşlandı güçsüzleşti mihr-i-mah ım,
gideli zaman kavramını yitirdi,
sabır denen taş da dövüldüm,
yüreğimdeki hırçın dalgalarım duruldu,
ögrettin artık sensizde nefes almasını,
acıya okadar bulaşmışımki,
hissetmıyorum artık bıraktığın kederi,
özlenmıyorsun artık,
uğruna ölünmüyorsunda,
sadece kimselerin bilmediği mekanlardaki karanlık yerlerde,
dışa vurmadığım acıların içinde.
zehir ğibi inci taneleri halinde dökülüyor içime