Mihr-i-mah 2 Şiiri - Zeynep Beşen

aşkının verdiği o elemsiz acını biraz unuturum diye,
hani belki.
vurdum kendimi, yollara
yolun birinde bir bilgeye rastladım,
-selam dedi ey yolcu
nerden geldin nerelere gidersin,
sonra dikkatle bakınca kanrengi gözlerimi gördü ve bir müddet sustu,
anlaşılan mecnunun tutulduğuna,
yakalanmışa benziyosun dedi,
kaçmayamı çalısıyorsun yoksa ondan,
- evet dedim,
gülümsedi,
neden güldün dedim,
- hiç kaçılırmı ondan,
ah be yolcu daha hamsın bu aşkta,
sanmmaki dünyanın en zavallısı sensin,
eğerki gerçekten sevmeye kalktıysan leyla bakışlıyı,
sus ve sadece bekle sabırla,
şuan bu aşkın başındasın ağlamaktasın,
artık yeter ayağa kalk ve silkelen,
ağlamakla geçirme sana verilen bu hayatı,
sevgiyi,
sabret ve yaşa mecnun misali fuzuli ğibi,
önce kendinden geç leyla ol,
sonra leyladan geç aşk ol,
taki bir gün herkesin bir araya geleceği o güne kadar,
o gün hala yanıyorsan o aşk için,
şunu bilki gerçek hiç bir zaman sonuçsuz kalmaz,
kavuşursun İLAHİ bir emirle mihr-i-mah yüzlü aşkına...