Mihnet mevsimi Şiiri - Dağlar Özügüç

Gölgelesini göremeyen aynalar
Camın yansımasından medet bekler
Hasret dediğin bir deli kuvvet
Herkesi bir başka vurur sabret
Kimi aşıklar naz niyaz istemez
Kimi de bir hiç uğruna ağlamayı
Sonra şiir olur hatırlanan duygular
Dokunamadığı saçların her teline
Yıldızlardan kayar düşer dizeler
Haline oturur ağlarsın bazen
Neye kime ağladığını bilmeden
Gelin suretinde bir kocakarı,
Aldatıcı ve fettan bir karakter
Dıştaki kara kuru kibirlilik hali
Bütün bunlar içteki nobran bir ruhun
yansımasıdır
Sabret gönül sen gönül kırıcı olma
Mihnet mevsimi bir gün elbet geçer
Şad olma arzusu baskın çıkar
Şakayıkların şavkı vurur şefkat üstüne