Mihmânım Şiiri - Hüseyin Ateş 2

Bu gece gel benim gönlüme misafirim ol
Gönül laf dinlemez, benden ona sefirim ol

Bir lahzacık olsun gel bana mutluluk bahşet
Sensizlikte fikrime, kalbime yoldaş: vahşet

Mihmânım, hoş geldin safa getirdin buyur geç
Sana diyeceğim var merhaba faslını geç

Evvelce, gönlümü aldın üstüne taht kurdun
O ahu gözlerinle beni kalbimden vurdun

O dilber gülüşünle ruhumu delip geçtin
O sanem endamınla bana ölümler seçtin

Kalbimi sana açtım işte burdasın dedim
Bir kere olsun bu sevgiden olmadım nâdim

Sonrasında, hayat bahşeden nefesim oldun
Lakin filizlenmeden susuz gül gibi soldun

Mihmanım, de bana gönlünde biri mi vardır
Söyle bana n'olur, bu hal sanki intihardır

Hayır kimse yok sen söylersin işittim seni
Henüz düşünmem daha goncayım dedin hani

Ben derim gel beraber neşv-ü nema edelim
Birlikte olgunlaşalım, öyle daha selim

Sen istemedin, neden istemedin Mihmânım
Bilir misin ne hallerdedir benim hicranım

Mihmânım, bağışla gönül hanem biraz loştur
Zira sen dilârâsın, sensiz vîran ve boştur

Seni sana şikayet ederim, ne yaptın bak
Önce tatlı bir hüzün sandım, inan sözüm hak

Sonra kalmadı sensiz çektiğim bir nefesim
Sonra kalmadı hayata ufak bir hevesim

Hayır sen değil yanımda olan hayalindi
Ah! Bu gece gökte olan senin hilalindi

Mihmânım, nedir ağzında mırıldandığın şey
Özür mü, hayır özür dileme n'olursun, hey!

Özürle âşık reddedildiği mi görülmüş
Yık şu duvarları ki aramızda örülmüş

Gitme Mihmânım beni yalnız bırakma öyle
Hayalin beni delirtir yalan mıdır söyle

Hayır gitme, bulmadın mı hanemde ilgiyi
Lakin ben değilim ki kalbe koyan sevgiyi

Lakin sensin artık gönül diyarımda Hânım
Dur! Asla yaşanmaz sensiz bir ömür Mihmânım