Mihman Eyle İki Şiiri - Fahri Bulut

MİHMAN EYLE İKİ
Anamdan öksüz kaldım, babadan dersen yetim,
Her hücrem isyanlarda, tükendi gücüm, yetim.
Sonbahar güllerine benzedi, betim, benzim,
Bu gecelik koynuna, yar beni mihman eyle.

Dermansız dertlerimin, devası, ilacı sen,
Gönlümdeki tek sultan, başımın da tacı sen,
Yaratan acımadı, insaf eyler acır san,
Bir gecelik koynuna, sar beni mihman eyle.

Sensiz ise şol cennet, bil ki bana cehennem,
Huri, peri, ne kine, bir tel saçına vermem,
Senden gayrı güzeli, gözüm kör ola sevmem,
Bu gecelik koynuna, vur beni mihman eyle.

Mersin’i bir ay gezdim, izini bulamadım,
Onlarca tanış çıktı, adresin soramadım.
Tarumar saçlarımı, yıkayıp, taramadım,
Bir gecelik koynuna, duy beni mihman eyle.

Sevgisiz bir kafeste, çırpınıp duruyorum,
Şu akılsız başımı, taşlara vuruyorum.
Seni yeşil ördekten, turnadan soruyorum,
Bir gecelik koynuna, sor beni mihman eyle.

Rızazade, yaşama şevkin sensiz bitirdi,
İlk kez tanıştığında, dekine bakar kördü.
Zalim felek defterin, mutsuz yazılı dürdü,
Bu gecelik koynuna, der beni mihman eyle.
17 MAYIS 2013
FAHRİ BULUT RIZAZADE

Mersin deniz evinde bir başınayım, sevgisizliğin
Ve yalnızlığın kafesinde çırpınıp duruyorum…