Mihenk Taşı Şiiri - Nalan Kahraman

Mihenk taşı ağlıyordu,
Pınar olmuş akıyordu,
Aldırmıyordu ne çınara nede çama

Mihenk taşı gülüyordu,
Yıldız olmuş parlıyordu,
Aldırmıyordu ne güneşe ne de aya

Mihenk taşı seviyordu,
Güneş olmuş saçıyordu,
Aldırmıyordu ne mars’a nede dünyaya

Mihenk taşı seviliyordu
Alev olmuş yakıyordu
Aldırmıyordu ne gelene nede gidene

Mihenk taşı terk edilmişti
Ateş olmuş yanıyordu
Görmüyordu ne sevdayı nede sevdalıları