Mihenk ahenk Şiiri - Hüseyin Durmuş 3

İnsanda bir değer var ki,
Şu dünyaya gelip kondu.
Kim ki bilmez değerini,
Onunki si hazin sondu.

Herkes birinin balası,
Bir ikide fark olası.
Bazı yontulmaz kalası,
Zaman dülger idi, yondu.

Erdeminden kimi susan,
Kimi nefretleri kusan.
Hicabın çıkarıp asan,
Utanç ayazında dondu.

Kendi alemin de esir,
Teselliler etmez tesir.
Asaldan fazladır kesir,
Asal dokuz, kesir ondu.

İnsan ayarına mihenk,
Vurur mihenk, bulur ahenk.
Bazısında bin türlü renk,
Durmuşoğlu sade tondu.