Miğde Bulantım Şiiri - Gencay Akpınar

Eyy rüzgar, ne olursun esme öyle
Ne olur gitme öyle, saçlarımı ve ruhumu dağıtarak.
Varlığım buz tutmuş, bir belirsiz heykel sanki
Benliğim yıllardır kaçak..

Eyy rüzgar, tatlı rüzgâr
Ömrümü de alıp gidiyorsun sen
Bir türlü hissedemediğim ömrümü
Ve beni bir hayalet olarak bırakıyorsun sen
Hayaledemediğim yeryüzünde...

Cesedim , kitapların arasında kurumuş olarak bulundu,
Ufalandı, sana katıldı savruldu
Şimdi ikimiz birer gezgin miyiz
Yeryüzü , gökyüzü demeden gezinen?

Eyy rüzgâr , tatlı rüzgar
Sen benim ezeli aşkım
Sen benim evrensel evim
Kavuştum sana tüm varlımla
Daha kimden , ne isteyeyim ?

Hadi uçalım
Hiçbir şeye aldırmadan uçalım
Ve geride kalsın
Yaşam denilen, miğde bulantım..!