Midyeci tanıdım, Hasan usta Beşiktaş sahilinde
Arkasında umutları bırakıp
Tek varlığı midye olan adam
Midye satıyordu
Kimse yalnız başına yemiyordu
Ya arkadaş, ya yanlarında sevgili, yada bir eş vardı,
Midyeci bende yarım kaldım, sen gibi, İçimde bir umut vardı oda denizin ortasında vapurun içindeymiş meğer bütün umutları, bak gidiyor derken bile içi acıyor elleri titriyordu Hasan amcanın, meğer hayal kurmaya umutlarını temizlemeye bir gece vakti, gemide bekliyormuş hasreti, yari. Yalnızlık bürümüş Hasan amcayı Ben kimsesizim derken bile gözünden akan yaşları kurutmaya toprak yetmezmiş meğer. 'Bu aşk' dedi Hasan amca..
Bugün seviştim, yürüyüşe katıldım sonra
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Devamını Oku
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta