Midem Bulanıyor Şiiri - Tahir Özdemir

Çok yorgunum Arif, her şeyden
Midem bulanıyor
Ağzımın içi zehir
Yanlıştayım doğruya geçemiyorum Arif
Ölmek hep aklımda
Bir benim mi aklımda
Tahammülüm kalmadı
Bir tek hayvanları seviyorum
Ekmek arası oluyor kalbim ya da
Her hangi caddeye atılıyor
Geçinemiyorsun sahtekarların içinde Arif
Hayallerimi hatırlayamıyorum
Belki bu yüzden mutlu mesut yaşayamıyorum
Çabalıyorum
Kalabalığın arasında
Sesimi unutmak istiyorum
Çığlıklarım bende saklı
Başkaları
Hep başkaları için gülümsemek Arif
Ne tuhaf bir saçmalık
Güzel yer dediğim an
Karanlıklar bastı boğazım doldu
Hoşça kal dedim kısık tınılarla
Titrek sesimle
Onlara göre ilk defa değil
Bana göre
Bana göre ağlayamıyorum Arif
Düşünebiliyor musun kalbim ağır geliyor
Bugün günlerden de dünün yarını
Uzaktan yarın ne güzel benziyor bugüne Arif
Sadece kahvaltılar beni mutlu ediyor
En büyük hatam kendim
Çok yorgunum Arif, her şeyden
Midem bulanıyor