Midas, Sen ve Ben Şiiri - Orçun Çakır

Midası kıskandıran bir hikaye
Ölüm kokan haçların altında ismin yazıyormuş
Gibiymiş gibi seviyorlar birbirlerini
Bu gece sabaha karşı senfonisinde bir iklimsellik mevcut
Korkmayın.
Kaçacak kurtları unutulanların.

Gözyaşın hastalıklarımı tetikliyor
Sakın ağlama.
Düşerek, düşünüyorum ben miladımı
Çimenlerin ucunda tozlar hükümdarlığı
Bir yeşilin turuncuya,ve yahut siyaha
En kötü pempeye isyanı seni sevmek.
Bir olağan dışılık hışımından kendimi korumam gerekirken
Nasıl düştüm gözlerinin tam ortasındaki kuyuya
Şimdi bunu bilirsen
Yere bakacaksın.
Düşüreceksin beni.
Bir kere daha

Sana bir mahlas taktım.
Okuyacaksın.
Ve yalnızca sen bileceksin
Kim olduğunu
Aynaya baktığında gördüğün seni değil
Sana baktığımda gördüğüm beni anlatacağım kulaklarına
Sabahlara dek seni nasıl sevdiğimi fısıldayacağım
Nefesim hücum ederken saçlarına
Sana seni benden anlatacağım
Sana beni senden anlattıracağım..

Kız kulesinden bakmak galataya,
Çay bardağının içine gizlemek serüvenimi
Gerçi ben çay içmeyi de sevmem ki

Dudakların kadın.
Göz kapakların.
Burnunun en ucu ekvatora en yakın toprağın.
En sıcak iklimin.
Ellerinin ucu kutuplar
Kulakların,batı ve doğu.
Yanakların yakın batı yakın doğu
Kaşların sivrihisar burçları.
Akımını önlüyor savaşanların
Gözlerin iki ihtimalli bir ihtilal.
Kazanan kahraman,
Kaybeden soytarı.

Kirpiklerin,
Göz kapaklarının süsü.
Sana bakmak, dünyanın en güzel görüntüsü

Seni sevmek
İnan bana
Seni sevmek için yanında olmaya gerek duymamak demek.
O kadar güzelsin ki
İnsan seni sevdiği için bile şanslı hissediyor

Ya sende sevsen?
Aklım böyle güzellikleri idrak edemiyor..

Çünkü ben siyahım.
Sen beyaz.
Ben bulutları gökyüzünün
Sen güneşi kainatın.
Yettiği kadar istiyorum seni
Edebiyatımın

Biz senle gri bir sonbaharız
Yazı yaşa.
beni boşver.

Şairler acı çekmeyi daha çok sever..