Mıçe Mı Şiiri - Baki Ortak

Sen ki Adıyaman dili sesiydin
Yüreğim dağladın gittin Mıçe mı
Kâhta Adıyaman’a sevdalıydın
Gözde yaş çağlatıp gittin Mıçe mı

Mazide bir sevda yâre söz idin
Gönülde kor olup tüten köz idin
Türküler içinde yâren saz idin
Yürekler dağlatıp gittin Mıçe mı

Gönüller harcında yandın eridin
Sırrına vâkıfken sırrı deridin
Ömrünü sevdaya sen meftun serdin
Hasrete bağlatıp gittin Mıçe mı

Dağların yankısı ilden iz oldun
Türkülere sinmiş hüzün köz oldun
Mazide kalmış bir vefa söz oldun
Dillere söyletip gittin Mıçe mı

Oturduğun taşlar darda beklerken
Rüzgârın sel olup seni özlerken
Yıldızlar sönerken gece çökerken
Hüzünü ağlatıp gittin Mıçe mı

Ey Mıçe aşk ile yandı her ocak
Hasretin sinede zehirli bıçak
Kul Ortak der sensiz Kâhta n'olacak
Yüreğimi dağlayıp gittin Mıçe’mı

KUL ORTAK