Miat Şiiri - Hüseyin Muşmal

İflah olmaz bir yürek içimde taşıdığım
Herkes ask deyip geçer kimse bilmez adını
Kim bilir nedir ki içimde yaşadığım
Belki de bu yürek doldurdu miadını

Her gelen gönlüme girip çıktım sanır da
İşte herkes böylesine kanar ve aldanır da
Kim kendi yüreğini adam gibi tanır da
Bilmez kimse gönlümün gerçekten muradını

Sanki derman olacak derdimi soran eller
Basit bir aşk değildir başımda esen yeller
Bakmasın cemalime gönülden görmeyenler
Yürek taşımayan kul duymasın feryadını

Kim girmiş ki gönlüme çağıran ben değilsem
Girer mi hiç gönülsüz diz çöksem de eğilsem
Tasası size midir size ne ki bir bilsem
Öyle ketum gönlüm var kıramam inadını

Esrefoglu söylersin ne gelirse gönülden
Hep çektiğin bilirsin tutmadığın su dilden
Dermanını bekleme fayda gelmez her kuldan
Sen almışsın gerçekten bu sevdanın tadını