Mia Ve Forka Şiiri - Serap Ada

Vadinin 2 yakasında
geçilmez yolların ardında
yasak orman ayırmıştı dünyayı sanki
ayrı ve düşman
haklı ve haksız
vadi tanıktı
savaşlara
ama bozmamıştı güzelliğini
hiçbirşey onun kadar sonsuz değildi

savaşın en haklı hikayeleri dönüyordu ağızlarda
ağaçların dallarından ve nehirlerin coşkusundan
masmavi gökten ve yemyeşil çayırlardan
büyülü bir aşk yayılmaktaydı o günlerde...
yasak orman ne muhteşemdi
ne saf ne bakir
yasaktı insana
yasaktı savaşa
ve güzeldi o yüzden

.............................................Mia ve Forka
Tanrı ne bilir bu ayrıntıyı
ama bilmişti
ve onları bu yasak ormanda buluşturdu
bir sabah ilk ışıkta
dünyanın sonsuz zamanlarından
bir sabah
bakıştılar uzaktan
ürkek bir ceylan nasıl bakar öyle...
şaşkın,yabancı,korkak
ve düzenin çarkına girdi bir çomak
dünya durdu
zaman o anlık akmamıştı
sular
kuşlar
ağaçlar
rüzgar
bu bakışa eşlik ettiler
ve sustular
yasak ormanın kaderine bir çentik attılar

hiç kıpırdamadan ve uzaktan
Mia ve Forka...adlarını hiç bilmediler

Mia nın en sevdiği ağaç
Forka nın deli merakları
birbirlerinden önce bu ormanda buldukları...
onlar
2 düşmandı
bir sır gibi
gizli bir düş gibi sakladılar bakışlarını herkesten
ertesi gün daha ertesi ve günlerce...

birgün Forka bir adım ertesi gün Mia
derken buluştular bir selvinin dibinde
Forka bu gözleri daha önce görmemişti
Mia elini uzattı Forka tuttu o eli
sanki hep tutarmış gibi
dilleri başka
soyları bambaşka 2 insandı onlar
ve düşman olmalıydılar

tutmadı geçmişin hesapları
hiçbir efsane aşk kadar güçlü değildi çünkü
savaşmışlardı yıllarca
ve savaşın belleği yoktu işte
kırılmazdı soylarının şanlı tarihi
ve ihanet sayılırdı reddetmek bunu
kırılmazdı güçlü savaşçılar
vurulmazdı onlar
kahramanca ölürler
ama inançlarını vuramazdı hiçbir kılıç
vuruldu en ince yerinden ruhları
sadece aşkın gücüydü bu
dupduru bir sesin ardından koştular çok uzaktaki yamaca

ve baktılar yurtlarına
sonra dönüp gözlerine birbirlerinin
aşk dokunabilir miydi?
esebilirmiydi bu vadide özgürce?
umutsuzca yere baktı ikiside
ve birden
aynı anda
elele koşarak rüzgara karşı
yamaçtan aşağıya indiler
girdiler Mia nın köyüne

işlerindeydi köy halkı
herkes durdu
şaşarak
nefesler durdu
korkarak
sessizlik
sessizlik
koşuyordu Mia ve Forka
bilerek
gülüyordu Mia ve Forka
umarsızca
seviyordu Mia ve Forka
yürek dolusu
yürek dolusu....

yüreklerinden
vuruldular bir okla
yaşamak sessiz bir aldanışmıydı
yoksa haykırabilmek miydi?
köyün ortasına yığılırken bedenleri
gülümseyerek baktılar gökyüzüne
Mia ve Forka
aşkın simgesi...

yüzyıllar geçti üzerlerinden
o topraklarda yaşanmış tüm savaşlar
tarihin tozlu sayfalarına gömüldü
Mia ve Forka unutulmadı
nesillerce anlatıldı
aşıktılar ve cesurdular

Mia gibi
Forka gibi sevebilmek dedi insanlar
oysa
dünya
hiç anımsamadı savaşlarını
ve onları okla vuranı...