Bir hastahane koridorunu beklemedeyim,
Etraf insanlarla dolu.
İçimde de bir ses, ürpertili, sıkılgan, acılı,
Gittiğini bilse de sevgilinin,
Bilse de dönmeyeceğini bir daha,
Ünler durur umudu,
Milyonda birlik umudu.
Birlik tarafında bile sevinç vardır çığlıklı,
Duyulması mühim değil bu sesin,
İçten gelir, içtenlikle hissedilir,
Gösterir kendini yaşamak diye,
Bir de gülücükler varsa deste deste,
İşte her şey olması gerektiği gibi.
Kayıt Tarihi : 29.1.2003 22:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Erdal Alga](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/01/29/mi-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!