Sanki ben, okula dün başlamıştım
Ama bugün sen mezun oluyorsun
Yıllar nasıl da geçiyor evladım
Yaşarken bilemiyorsun
Duygular anlatılmaz ancak bakan anlar
Mezuniyette sevinç gözyaşları damlar
Her daim başarır bir-inci olanlar
Yaşamadan anlayamıyorsun
Evlat, kuş misali konar avucuna
Zaman gelip uçup giderken yuvasına
Gözlerin kalır da hep arkasında
Bakarken göremezsin
Tanımadıklarınla olursun akraba
Dengi olmazsa ağla babam ağla
Aklıselim der, göster kadere rıza
İstesen de gösteremezsin
Her bitiş yeni bir başlangıçtır
Evladın evladıyla devam ettiği yarıştır
Aklın ermezse boş ver yorulma karıştır
Uğraşsan da çözemezsin
(Mahir Odabaşı / 17.6.2014)
Kayıt Tarihi : 19.6.2014 13:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!