yalnızlığın en zengini1957
Ben;
Hayat profesörüyüm
gülme!
elliye kadar doçent
otuzbeşe kadar da seni gibi
asistan dım hayatta
yazılanları okudum
yaşananları seyrettim
bir köşesinden
yalan dünyanın
yani anlayacağın
adım adım oluyor
bu hayata akıl erdirmek
yağmurda ıslanınca
güneşte kurumak
yokuşta yorulunca
tepeye kadar durmamak
sevdanın peşinden
koşmak
korkudan beladan
kaçmak
ne kadar yersen ye
acıkıyorsun sonunda
ne kadar yaşarsan
yaşa..
tam öğrendim diyorunsun
hayat bitti diyorlar
ve
mezuniyet......
Kayıt Tarihi : 1.4.2011 23:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şimşek Acar](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/04/01/mezuniyet-8.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!