Mezun Öğrencilere Vasiyetim

Daha dün gibiydi öyle
Üzerinize üç beden bol gelen
Elbiselerle girdiniz sınıflara
Ufak tefektiniz hani
Boyunuz yetişmezdi kuru sıralara
Aşkı, sevgiyi, yarını, umudu
Zor yazardınız kara tahtalara

Bazen ödevinizin üzerine
Küçük kardeşiniz çay dökerdi
Bazen aşık olurdunuz da
İçinize karamsarlık çökerdi
Edebiyat defterinin arka sayfasına
Umutsuz şiirler yazardınız
Coğrafya kitabına
Kırık kalpler çizerdiniz

Yanlışlıkla kopya kağıtları çıkardı
Sigara tütünü kalan ceplerinizden
Oysa dört yanlış bir doğruyu götürüyordu
Anlatırdık da gülerdiniz içinizden

Biter mi, biter mi? Derdiniz
Sıraları kalemlerle kazırdınız
Bakın bitti işte,
Yok artık sözlünüz, yazılınız

Rüzgarda ipi kopan uçurtmalar gibi
Kanatlanıp gideceksiniz
Kiminizin umudu
Bir erik ağacının dalında kalacak
Kiminiz hayali
Hep hayal olacak
Kiminiz, kimimize hep yabancı duracak

Sizler benim göz yaşlarımsınız
Umut umut, tutku tutku
Sizler benim “yarın çiçeklerimsiniz”
Tomurcuk tomurcuk

Ben silgiyi elime aldım
Sildim bütün kötü düşleri
İşte kalemim, vasiyetimi yazıyorum
“bir baltaya sap olun emi”
Benim ak papatyalarım